งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 4 ข้อ คือ 1) เพื่อสังเคราะห์ความเสียหายองค์รวมของการเล่นบิงโก  2) เพื่อศึกษามโนทัศน์เกี่ยวกับการเล่นบิงโกของนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย 3) เพื่อพัฒนาหนังสือการ์ตูนมีชีวิตเรื่องการเล่นบิงโกอย่างรู้เท่าทัน 4) เพื่อศึกษาผลการใช้หนังสือการ์ตูนมีชีวิตเรื่องการเล่นบิงโกอย่างรู้เท่าทัน ในการพัฒนาหนังสือการ์ตูนมีชีวิตนั้น ผู้วิจัยใช้แบบแผนงานวิจัยและพัฒนา (Research and Development) และใช้ขั้นตอนของรัตนะ บัวสนธ์ (2562) ในการดำเนินการวิจัย ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน ขั้นตอนที่ 2 การออกแบบ สร้าง และการประเมินนวัตกรรม ขั้นตอนที่ 3 การนำนวัตกรรมไปทดลองใช้ และขั้นตอนที่ 4 การประเมินและปรับปรุงนวัตกรรม ผู้วิจัยได้นำหนังสือการ์ตูนมีชีวิตเรื่องการเล่นบิงโกอย่างรู้เท่าทันไปทดลองใช้กับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 66 คนเป็นนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย (ป. 4 - ป. 6) จากโรงเรียนระดับประถมศึกษา 4 แห่ง เพื่อสังเกตพฤติกรรมการอ่านและวัดความรู้เท่าทัน

ผลการวิจัยสรุปว่า ความเสียหายของการเล่นบิงโกนั้นไม่จัดเจน ทั้งนี้เพราะบิงโกถือเป็นกิจกรรมฆ่าเวลาประเภทหนึ่ง และในการเล่นบิงโกนั้น ผู้เล่นยังทำกิจกรรมอื่น ๆ อีกด้วย เช่น การสูบบุหรี่ หรือ การดื่มสุรา ดังนั้นการประเมินความเสียหายจากการเล่นบิงโกจึงเป็นเรื่องที่ซับซ้อนและทำได้ยาก นักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลายมีมโนทัศน์เกี่ยวกับการเล่นบิงโกอย่างผิวเผิน ส่วนใหญ่คิดว่าบิงโกเป็นการละเล่นประเภทหนึ่งที่ให้ความสนุกสนานสามารถเล่นได้กับทุกเพศทุกวัย มีขายทั่วไปตามท้องตลาด ทำให้คิดว่าบิงโกไม่ใช่การพนัน มีทัศนคติเชิงบวกต่อการเล่นบิงโก และรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่ามีคนติดการเล่นบิงโก นอกจากนี้ หลังจากที่ใช้หนังสือการ์ตูนมีชีวิตแล้ว นักเรียนกลุ่มหนึ่งเปลี่ยนความคิดว่า บิงโกถือเป็นการพนันประเภทหนึ่ง และนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งต้องใช้การอภิปรายร่วมกับผู้วิจัยจึงจะสามารถเข้าใจได้ว่าบิงโกถือเป็นการพนันประเภทหนึ่ง